Recensie Moordboek

Volop spanning bij toneel door jongeren.

Tekst: Kees Daris. Fotografie: Ans Ketelaars.

Knegsel, 2 april 2022. Theater ’t Ros heeft ondanks het korte theaterseizoen toch drie producties gepland. De jongeren beten afgelopen zaterdagavond het spits af met de première van Moordboek, een Engelse komische thriller, bestemd voor volwassen en niet voor de jongste kinderen.

De sfeer zit er meteen goed in, bij de ontvangst “kruipt” er meteen een spin over de bartafel waar een foto van wijlen Mr. Tomb ook meteen duidelijk maakte dat het wellicht over excentrieke personages gaat. Het publiek mag tien minuten voor aanvang de theaterzaal van MFA De Leenhoef in Knegsel binnen. Er klinkt angstaanjagende muziek en op het podium doen de personages wat ze “normaal” ook doen. Een bepaalde spanning bekruipt meteen het publiek. Mooi bedacht van regisseur Marieke Bakermans.

Aan het begin wordt de zeer excentrieke familie Tomb, met aanhang, uitgebreid voorgesteld. Dat is ook wel nodig om de verhaallijn te kunnen volgen. Het stuk draait om de erfenis van vader Tomb. Ondanks dat er vier miljoen verdwenen is, blijken er toch nog een flink aantal miljoenen over te zijn. Het vreemde is dat de oude Tomb een zeer aanzienlijk deel van de erfenis schenkt aan de schrijfster Evelyn Ash. Zij schreef de boeketreeksromans die Tomb nodig had om ’s avonds in slaap te komen. De schrijfster wordt vermoord vlak nadat het testament openbaar is gemaakt. Tot overmaat van ramp overkomt Pennerby, de advocate hetzelfde lot. De zes kinderen Tomb hebben allen wel een motief, wie heeft het gedaan? Het onderlinge vertrouwen was al niet groot, maar er is nu helemaal niets meer van over, zeker niet als ook in de eigen familie het ene na het andere slachtoffer valt. Maar is die schrijfster wel Evelyn Ash, en wat heeft de verpleegster er mee te maken, en Perry Potter? Het spel van de veelal heel jonge acteurs is meer dan verdienstelijk. Zeker als je bekijkt dat het stuk tot stand kwam in de “Coronatijd” tussen de lockdowns en de ziektegevallen door. De groep bestaat voornamelijk uit jonge tieners, waarvan de jongste nog maar elf is. Het kan bijna niet anders dan dat tijdens het maakproces de onderlinge spanningen wel eens opliepen. Op het podium zie je daar niets meer van. Wat je wel ziet is heel veel spelvreugde en ook concentratie bij de jonge acteurs. Complimenten ook voor de muziekkeuze, die de spanning voortdurend hoog houdt.

Tijdens de voorstelling was het muisstil in de zaal, niemand wilde iets missen van de teksten. Na de voorstelling klonk er een daverend applaus. Vanzelfsprekend vinden de trotse ouders, opa’s en oma’s het zeer geslaagd. Maar ook de andere aanwezigen hebben genoten: “’t Ros heeft weer een mooie nieuwe kweekvijver met talenten!”. Bij een oma is er wel een beetje verbazing over de repertoirekeuze. “Ik vond het wel spannend hoor, en al dat bloed, ik ben niet zo’n held”. Maar dat blijkt toch echt een keuze van de groep te zijn: “Het moest een beetje grappig zijn, oma, maar wel ergens over gaan”.

Moordboek is geschreven door Norman Robbins en vertaald door Paul Meijer.