Recensie Spijt!

Indrukwekkende première van Spijt!

Gezien door Kees Daris

Knegsel, 23 maart 2019. Bijna anderhalf uur lang kun je een speld horen vallen in de Ros-theaterzaal van MFA De Leenhoef in Knegsel. De première van het toneelstuk Spijt!, naar het boek van Carry Slee, wordt niet alleen op het podium maar ook in de zaal zeer intensief beleefd. De bijna 150 toeschouwers zijn vanaf de eerste minuut volledig in de ban van het spel van de veelal jonge acteurs van Theater ’t Ros.

Spijt!
Maartje zit in de tweede klas van de middelbare en voelt zich niet gelukkig. Zij wordt continu gepest. Zelfs de gymnastiekleraar, haar klassenleraar, doet er aan mee. Maartje is de zwaarste van de klas en minder goed in gym. Thuis zegt Maartje niets over de situatie in haar klas. Ze is bang dat haar moeder zich teveel zorgen maakt. Deze laatste is erg naïef en denkt dat Maartje het inmiddels goed naar de zin heeft op school. Verliefde Demi, een meisje uit Maartje’s klas, bemoeit zich er niet mee. Toch vindt ze de pesterijen verschrikkelijk en heeft wel eens tegen Maartje gezegd dat, als ze haar nodig heeft, ze haar maar moet roepen. Op de avond van het klassenfeest wordt Maartje weer heel erg gepest. Ze roept Demi om hulp, maar Demi is die avond alleen maar met Bert bezig, en hoort Maartje niet. De volgende dag komt de conrector in de klas en vertelt tegen de kinderen dat Maartje na het klassenfeest niet thuis is gekomen. Dan pas bedenkt Demi dat Maartje om hulp vroeg en ze voelt zich schuldig. Ze wil Maartje zeggen dat het haar spijt. Vriendin Nienke weet waar Maartje meestal zit als zij verdrietig is. Daar gaan ze naar toe, maar vinden haar niet. Even later komen ze de politie tegen. Die heeft haar wel gevonden.

Grote indruk.
De cast bestaat uit een vijftiental jonge acteurs in de leeftijd van 13 tot 19 jaar, aangevuld met een zestal volwassenen. Aan niets is te zien dat verreweg de meesten voor de eerste keer in een dergelijk grote productie bij ’t Ros op het podium staan. Het spel is realistisch. Met name de scenes waarin Maartje gepest wordt laten een grote indruk achter, zowel bij het publiek als bij de acteurs. Carin Couwenberg die de rol van Maartje speelt, wordt na de voorstelling bedolven onder de knuffels van haar medespelers: “In het echt zouden wij dit nooit doen, het is best moeilijk om het te spelen.” De scene in de aula waarin Maartje herdacht wordt gaat door merg en been. Tijdens de minuut stilte houdt iedereen, zowel op het podium als in de zaal, zijn adem in. De schuldbekentenis van de klassenleraar is hartverscheurend. Toch blijft het stuk niet helemaal verstoken van humor. De scenes met de twee poetsvrouwen zorgen bij de meeste toeschouwers voor een brede grijns op het gezicht. Het professionele lichtplan, met tekeningen van Peter van Doorn, werken sfeer verhogend en maken meteen duidelijk waar de scenes zich afspelen. Een mooie vondst van de regie die een uitgebreid decor overbodig maakt.

Complimenten.
Na de voorstelling worden de spelers bedolven onder de complimenten van het publiek. Arno Tops uit Riethoven is zwaar onder de indruk van het vertoonde spel: “Jullie verdienen het om dit stuk vijftig keer te spelen in plaats van vijf keer! Elke jongere zou verplicht moeten worden om het te zien.” Vader Hans Couwenberg had het niet droog kunnen houden tijdens de voorstelling: “Het komt wel binnen als je je dochter zo ziet, die foto van haar, de rozen en de mooie woorden die gesproken worden.”. Regisseuse Marieke Bakermans was supertrots met alle complimenten. “Ze hebben het heel goed gedaan, ik denk wel dat we er een flink aantal kunnen behouden bij ’t Ros. Stiekem hebben we het al over een nieuw stuk”, vertelt ze met een stralende glimlach.